Her şey dürtüden başlar. Yavaş
yavaş yayılır, anlamazsın ne olduğunu bir bakmışsın
vücudundadır. Atamazsın pislikleri; pislikler var olmak
için yaşarlar, yaşam kaynağıdırlar. Hepsi bir bütün işte, başlangıçtan bitişe kadar koca bir bütün. Aksattığın zaman
parçalanıyor bütünlük, dağılmaya başlıyor. Zaman ayırmak,
en önemlisi kendini ayırman gerekiyor.
Tabi ki bu fedakarlığı yapıyorsun.
Ama sadece rahatlatıyor seni, eskisi gibi gülümsemiyor suratına. Gülümsemediği zaman anlaşmak bile zor oluyor. Bundan dolayı daha çok
baskı yapıyorsun ve daha çok yüklenmeye başlıyorsun. Sonuç
getirmiyor, sadece karanlığa düşüyorsun. Düştükçe daha çok
karanlık oluyor. Sonunda bir ışık var ama gitmek herkes için çok
zor. Karanlığa alıştıktan sonra aydınlanmak iyi bir tercih
olarak durmuyor.
EVET ; karanlıkta hiç bir şey
yapmadan yaşlanmak. Sınır olmayan duvarlarla kurulan en yakın
ilişki. Sınırsız bir dünya ; gülümsemese bile rahatına
diyecek yok. Böyle olunca fazla diyecek bir şey de kalmıyor,
yayıldığı gibi kapanıyor.
- basit şeyler -
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder